HRV

Hartslagvariatie (HRV) is de variatie in tijd tussen opeenvolgende hartslagen. De versnelling en vertraging van de hartslag weerspiegelt het vermogen van het lichaam om zichzelf te reguleren en de homeostase te handhaven. Wanneer we uitademen, vertraagt ​​onze hartslag en wordt de parasympathische tak actief. Dit van nature voorkomende verschijnsel wordt de ademhalingssinusaritmie of RSA genoemd. Hartcoherentie weerspiegelt het patroon van de hartslag. HRV kan worden afgeleid van ECG of Pulse (PPG). HRV wordt vaak gecombineerd met meting van de ademhaling.

Om HRV te meten, moet men de hartslag meten. Dit kan worden gedaan met BVP of ECG, waarbij BVP eenvoudiger toe te passen is en ECG specifieker is. De hartslag wordt vaak uitgedrukt in slagen per minuut [BPM]. Er zijn verschillende manieren om HRV te kwantificeren, die kunnen worden gegroepeerd in tijddomeinmethoden en frequentiedomeinmethoden.

Tijddomein: SDNN of peak-to-through-waarde (maximum - minimum over een tijdsbestek). Frequentiedomein: Krachtspectraalanalyse: het FFT-algoritme ontbindt het hartritme in de verschillende frequenties waaruit het hartritme is samengesteld en geeft dit weer in een grafiek. We onderscheiden de hoge frequentie (HF), lage frequentie (LF) en de zeer lage frequentie (VLF).

Vervolgens, om RSA te illustreren, moet men ook de ademhaling meten. We drukken de RSA uit door de correlatie tussen het hartslagpatroon en het ademhalingspatroon, dat wordt weergegeven als een waarde tussen -1 en 1. -1 is een maximale coherentie, maar uit fase (de ene gaat omhoog terwijl de andere naar beneden gaat), 0 is geen coherentie en 1 betekent een maximale samenhang met beide signalen die tegelijkertijd op en neer gaan. Het doel is om een ​​waarde te bereiken die oploopt tot 1.